Paket, Mart 2020’de New York City’nin hazırlanmasından iki gün sonra,
davetsiz olarak geldi. Her saat dairenin içinde günahları dolaşarak
yeni hayatımıza uyum sağlıyorduk. Eski kot ve ayakkabı bağcık
kullanarak maskeleri nasıl elde diklerini verecektim. Postayı nea bir
kullanım ömrüm yoktu – birkaç gün beklemeden da bilgisayar izi yok diyeo
(zamanlarda çok az şeyk) – ama paketin üzerindeki adreside ,
bekleyemedim ve dezenfektan giydirmeden yırtılanlardan.
Bisküviydi. Cilt koyu, mükemmel, kaju ile süslenmiş. Fırıncıdan
bir notla geldiler: Tecrit nedeniyle küçük düşürülüyor, mutfağı
temizliyordu ve elinde bulunan bir pakette onları almam konusunda
düşünüyorlardı. Onlar benim favorimdi, diye hatırladı.
(98002) Bir kurabiye için ağlamak saçma mı? Her biri son gibi yedim ve sonra oğlu oldu ve gittiler.
Şimdi bana garip geliyor, ama her zaman bir bisküvi aşığıydı.
(Affet beni, İtalya.) Yani onları tam olarak anlamadım. Adları, genel
gıdaların daha uzun süre dayanmasına yardımcı olmak için uzunce
kullanılan bir teknik olan Latince biscoctus iki kez
pişirmeden gelir; Savaşa yürüyen Roma lejyonerleri aylarca, iki kez
geçin. Biskükler için, hamur kütükler halinde yuvarlanır ve büyüme bir
büyütülür, daha sonra büyütülür, yaşanır ve tekrar edilir. ikinci
dönüş, esasen onları kurutur ve onlara o imza gevrekliğini verir. Bazen
çok fazla fazla askerlik: İlk kez çok fazla versiyonlar çakmaktaşıydı
ve beni bir ağız dolusu tozla bırakıldı.
Çıtır çıtır bir heyecan, bir aksamadır, yüksek sesle yemek yediğiniz
için affedildiğiniz nadir bir andır. Ama tatlıda biraz yumuşak olmayı
tercih etmendeyim – dişlerimi batırabileceğim bir kurabiye, onları
kıracak kadar sert değil. Tatlı olarak, bisküvi, geri nem için tatlı,
şuruplu bir olan vin santo’ya daldırılır. Bir kapuçino da işe
yaramayacaktır. Yine de, kendi başına duran bir kurabiyeyi severim.
Sonra 14 yıl önce Temmuz’de bir pazar günü, kalan bir okul
günlerindeki bit pazarına ve üzerinde Whimsy yazan bir çadır yanında
durmuş. Bir grafik tasarımcı ve marka stratejisi olan Jenna Park,
kendini buldu. On yıldır makarna şefi olarak çalışan Mark Sopchak’a
“içlerinde farklı yemeklerle şeyler yapabilir” diye önerdi. Masaları
koyu renkli kakule marshmallow kara biber gülün’lerle, parmakla hedefli
narin çerez ve bir parçalanmaya hazır lavanta benekli kurabiyeyle
doluydu.
Ve örnekleme için orada tamamlanmak üzereydi. Kızımın hep yazcık mevsimiydi ve ben. “İzin mi?” Diye sordum.
Sopchak tarz bir İtalyan restoranında eğitim görmemiş. İlk
çalışmalar Toskabüyüksonnaydı, badem ve ana süslenmişti, “tıknaz ve
gerçekten sert” diyor. Daha kısa bir zamanda bir yerdeyken, küçük küçük
adımlarıyla daha kısa, daha dar ve biraz daha küçük örnek görüldü.
Yine de bit, bazılarının onaylayabileceğinin farkındaydı. Evvel, birkaç
İtalyan turisti geçti ve kıkırdadı. “Biscottini” sloganı – çok küçük!
Bana göre doğruydular, dişlerin altından akıllıca geç kadar
inceydiler ve sonra da istenir parçalarlanıyorlardı. Sopchak tatlar
denenmiş ama en sevdiklerim, onun hediyeteyip her yıl arkadaşları olarak
sipariş, kakao tozu ve çikolata parçalarıyla zengindi. Kısmen Meksika
köstebeğinden parçaerek, kaju içeriğinden gelen kremsi dokunuşa ve
dokunuştan yetecek kadar birşili cepheden görünüşler. Sopchak gizlice
şili artırmaya devam etti. Bana çocuk pakette, orijinal tarifin beş
katıydı.
Whimsy & Spice artık pandeminin kurbanı değil. Sopchak alt
katındaki hidroponik bir çiftlikte fesleğen ve marul yetiştiriyor.
Evde, ekmek artıkları üzerinde: bir hatmi deneyden elde edilen safran;
son model limonlu keki süslemeleri için kullanışlı olan bir şişe gül
suyu. Bu sütunuhak ve Park’ı yeniden kurmaya tesis etme Sopc’yi
donatma. Ancak Sopchak, karantinadan önce bile kapatmayı düşünmekte
ısrar ediyor. İyi koşmuşlardı.
“Asla büyük bir iş kullanmakm” diyor. “Ben sadece insanlara beslemek istedim.”
Tarif: Şili Biscotti
Ligaya Mishan, T dergisi için geniş bir yazar ve The New York Times Magazine için bir Eat köşe yazarıdır.
Yorumlar
Yorum Gönder